Zamanı çoktan geçti bazı şeylerin öğrendim! Ne kadar acı verdi bilemezsin... Neler neler bitti, Kimler için ne savaşlar, ne canlar verildi Meğer ne zor şeymiş geçirmek günleri, geceleri Sormadan saati kimseye, kimselere... Nerelerden döner yürek anladım! Kimler aynı mekanda, aynı yatakta... Yağmur dindi, Biraz ıslak kalbim, sol yanım... Zemheri geceler düşer yatağıma Söz yok, yemin yok! Sessizce geçecek yanımdan yüzün, Omzumda başının izi... Küsme, üzülme, bu son olsun yitirdiğim son umut... İyi ki doğdun ey kalbim! Onuda unut...

Seviyorum seni ekmeği tuza banıp yer gibi *** Geceleyin ateşler içinde uyanarak ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi *** Ağır posta paketini neyin nesi belirsiz telaşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi *** Seviyorum seni denizi ilk defa uçakla geçer gibi *** İstanbul'da yumuşacık kararırken ortalık içimde kımıldayan birşeyler gibi *** Seviyorum seni Yaşıyoruz çok şükür der gibi.

Ben senin en çok sesini sevdim Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi Önce aşka çağıran, sonra dinlendiren Bana her zaman dost, her zaman sevgili *** Ben senin en çok ellerini sevdim Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak Nice güzellikler gördüm yeryüzünde En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak *** Ben senin en çok gözlerini sevdim Kah çocukça mavi, kah inadına yeşil Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil *** Ben senin en çok gülüşünü sevdim Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran Unutturur bana birden acıları, güçlükleri Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman *** Ben senin en çok davranışlarını sevdim Güçsüze merhametini, zalime direnişini Haksızlıklar, zorbalıklar karşısında Vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini *** Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim Tüm çocuklara kanat geren anneliğini Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada Sensin, her şeyin üstünde tutan sevgini *** Ben senin en çok bana yansımanı sevdim Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter. Hiç kimse aramasa, sormasa beni Sen gelsen yeter. *** Huzur ellerinin güzelliğidir Gözlerin karşımda bir mutluluk denizi Her sabah soframızda ekmeğimizi Sen bölsen yeter. *** Yüreğim seninle yaylalar kadar serin Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam, Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam Sen dolsan yeter. *** Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm Bende sabır, sende naz... Gündüzden vazgeçtim düşümde biraz Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter. *** Duymasa da hiç kimse şair gönlümün Sende karar kıldığını Ve içimin şerha şerha yarıldığını Sen bilsen yeter. *** Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu, ürkek... Bir incecik dal gibi üstüme titreyerek Eğilsen yeter.

Farkında mısın? Son günlerde ne kadar da aciz kaldık bize ait cümleler kurmaktan. Bırak seni seviyorum demeyi, Bir günaydını bile çok görür olduk birbirimize. Tükenen; sevgimiz mi, Yoksa, yoksa dilimiz mi varmıyor? Ne sen bana 'iyi misin' diyorsun, Ne ben sana 'günaydın'. Farkında mısın? Ağzımızı bıçak açmıyor... *** Sebepsiz değil yavan kelimelere başvurmamız. Saçlarını bile taramıyorsun eskisi gibi. Benimse içimden gelmiyor tıraş olmak. Eskiden daha zili çalmadan açardın kapıyı. 'Kokunu taa aşağılardan duydum' derdin. 'Özledim' derdin. Kısar gözlerini, 'ya sen ya sen?' derdin... *** Öylece sarılıp kalırdık kapı eşiğinde. Kaç gecedir koltuğun bir kenarında uyuyup kalıyorum. Öyle arttı ki son günlerde romatizmalarım. Adeta kar yağıyor geceleri sol omzuma. Sana ilaçlarımın yerini korkudan soramıyorum. Ya cevap vermezsen, Ya 'git kendin al' dersen. Korkuyorum işte, Sevginin tükendiğini bilmekten korkuyorum... *** Dün, ilk defa kahvaltı etmişsin beni kaldırmadan. İlk defa çayı *** dün soğuk ve şekersiz içtim. Kaç zamandır adımla seslenmiyorsun bana. Bir tabloyu meydana getiren iki unsur gibiyiz. Senin vurdumduymazlığını, benim aksiliğim tamamlıyor. Sen ayrı odadan kalkıyorsun, ben taa uçtaki odadan. Bir suçlu gibi öne eğip başımızı, öylece geçiyoruz yanından birbirimizin. Hiç umursamadan!... *** Yok yok, bu böyle olmayacak. Ya sen aç kıza telefon, ya ben, bu böyle olmayacak. İstersen oğlanları sen ara, onlar seni daha bir severler. Kısaca ya ben gideyim, ya sen.. Belki de bir zaman ayrı kalırsak, Kimbilir belki de özleriz birbirimizi... *** Bu günleri hiç düşünmeden, o hoyrat, o pervasızca harcadığımız aşkımıza nasıl muhtacım şimdi, nasıl! Bilemezsin. Olsun, bi müddet yemeği dışarıda yerim. İlaçlarımı masanın üstüne geceden dizerim. Parmağıma ip bağlarım falan. Ya da istersen ben gideyim. Gideyim de nereye? Galiba yaşlanmamalı insan.. Şuç, erkek veya kadın olmakta değil. Suç, dediğim gibi, o hoyratça harcadığımız yılların bir bedeli olmalı... *** Dün, o filmi seyrederken ağladığını gördüm. Sanma ki fark etmedim. Sanki ikimizin son dönemi. Ne kadar açığa vursak da öfkemizi, gem vuramasak da alışkanlıklarımıza, Demek ki; bazı şeylerin çok geç anlaşılıyormuş değeri.. Bir ara gözüm takıldı, saçlarına karışmış akların. Benimse kış çoktan oturmuştu şakaklarıma... *** Hatırlar mısın ilk yemeğe çıktığımız günü? Nasıl da elim ayağıma dolaşmıştı hani.. Hatırlar mısın *** bir mecal kalırcasına güldüğünü? Şimdi ise bak yüreğimiz bir mecal. Dağ başı yalnızlıklarına mahkum ettik birbirimizi. Ne zaman biter bu suskunluğumuz bilmem. Ya bir ölüm anı çığlığıyla... *** Sahi ben ölürsem ağlar mısın? Bana, bana hiç sorma. Düşünmek bile acıtıyor içimi. Cam kesiği ağrılara gark oluyorum. Hem benim bildiğim önce, Erkekler ölür. O zaman da sen, O zaman da sen kalacaksın yapayalnız. Ne yapar, ne edersin bu koca şehirde. Kim getirir her sabah o çok sevdiğin, taze fırın ekmeğini? Kim sular bahçeyi, Kim budar yediverenlerini? Ve kim koyar sen daha uyanmadan Yastığına o en güzel güllerini?... *** Zor değil mi? Yaşamın en zor tarafı işte. Kolay değil alışkanlıklardan bir an için vazgeçmek. Zaten, zaten benim tek alışkanlığım da sensin. Yok, yok, senden vazgeçemem. Zaten benim bildiğim, Erkekler özür dilemeli ilk... *** Galiba daha bir yakışıyor 'Seni seviyorum' demek erkeğe. Yok yok, bu sabah kalkınca, ilk işim sana sarılıp ve hiç yüksünmeden ve kırgınlığı bir yana atıp, 'Seni seviyorum' demeliyim. 'Seni seviyorum, günaydın' demeliyim. Günaydın bir tanem, Seni çok seviyorum...

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil, bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte yani yürekte. Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil, bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte yani yürekte. *** Meselâ bir barikatta dövüşerek meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken meselâ denerken damarlarında bir serumu ölmek ayıp olur mu? *** Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil. *** Seversin dünyayı doludizgin ama o bunun farkında değildir ayrılmak istemezsin dünyadan ama o senden ayrılacak yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı? Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık yahut hiç sevmeseydi Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden? *** Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil. Meselâ bir barikatta dövüşerek meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken meselâ denerken damarlarında bir serumu ölmek ayıp olur mu? *** Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil. *** Seversin dünyayı doludizgin ama o bunun farkında değildir ayrılmak istemezsin dünyadan ama o senden ayrılacak yani sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı? Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık yahut hiç sevmeseydi Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden? *** Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

Sayısını unuttuğum günlerce bekleyişten Ben yorgunum rıhtım taşları yorgun Ardarda geçen gemiler durmuyor bu limanda Duranlardan sen çıkmıyorsun. *** Bil ki katıksız sancılara razıyım yokluğun olmasa Bil ki bir avuc biber gözlerime serpilen Ellerimde soğumadı ellerinin izleri Durup şiirler okuyorum yoluna. *** İçimde sıkıntının en dayanılmaz şekli Kaçıncı kere saatleri susturuyorum Bensiz çözülüp, sensiz bağlanması yok mu halatların Tükeniyorum.

Hani anlatamazsın çaresizliğin Yağlı urgan gibi sallanır ya üç adım ötende Sınır bir incecik çizgi Hani elini atsan dokunacaksın Her şey aslında ne kadarda apaçık Ne kadar korkak ne kadar da ürkeksin... Paslı kilitler dilinde Hangi kelimeye başvursan bir cümle etmez Derin vadilerin asma köprülerinde kalırsın Öylece asılı... Oysa oysa aşkın asla yoktur beklemeye tahammülü Ne akasyaların hakkıdır açmamak Ne de papatyaların Kavaklar bile nasıl yeşillenir mevsiminde Daha kaç zaman erteleyeceksin Tehir edilmiş sevdaların borç yatağında Yarınların bugünden haciz Hani anlatmazsın çaresizliğin yağlı urgan gibi Sallanır ya üç adım ötende Hani elini atsan dokunacaksın Herşey aslında ne kadar da apaçık Ne kadar korkak ne kadar da ürkeksin Daha kaç vakte erteleyeceksin SENİ SEVİYORUM demelerini Yarın? Gelecek ay? Seneye? Haczedilmiş duyguların mayın tarlalarında Ne bilinmedik kır çiçekleri açar ne yedi veren gülü Hadi bağır bağıra bildiğince SENİ SEVİYORUM de, seviyorum De işte Üstelik her şey olabildiğince yanında Tam karşında Ne kadar da ince ve zarif Nasılda güzel Hadi bir dokun Daha kaç gecenin yalnızlığına sokulup Yok olup gideceksin Bu sevgisizliğin borç batağında Oysa bu son şansındı Güzelliğin bile kalmayacak sana ait Ve bir daha bulamazsın Zamanı böyle müsait Hadi SENİ SEVİYORUM de SEVİYORUM de işte..

YASAMAK SAKAYA GELMEZ, BÜYÜK BİR CİDDİYETLE YASAYACAKSIN BİR SİNCAP GİBİ MESELA, YANI, YASAMIN DIŞINDA VE ÖTESİNDE HİÇBİR ŞEY BEKLEMEDEN YANI, BÜTÜN İŞİN GÜCÜN YASAMAK OLACAK. *** YAŞAMAYI CİDDİYE ALACAKSIN, YANI, O DERECEDE, ÖYLESİNE Kİ, MESELA, KOLLARIN BAĞLI ARKADAN, SIRTIN DUVARDA, YAHUT, KOCAMAN GÖZLÜKLERİN, BEYAZ GÖMLEĞİNLE BİR LABORATUARDA İNSANLAR İÇİN ÖLEBİLECEKSİN, HEM DE YÜZÜNÜ BİLE GÖRMEDİĞİN İNSANLAR İÇİN, HEM DE HİÇ KİMSE SENİ BUNA ZORLAMAMIŞKEN, HEM DE EN GÜZEL, EN GERÇEK ŞEYİN YASAMAK OLDUĞUNU BİLDİĞİN HALDE. *** YANI, ÖYLESİNE CİDDİYE ALACAKSIN Kİ YASAMAYI, YETMİŞİNDE BİLE, MESELA, ZEYTİN DİKECEKSİN, HEM DE ÖYLE ÇOCUKLARA FALAN KALIR DİYE DEĞİL, ÖLMEKTEN KORKTUĞUN HALDE ÖLÜME İNANMADIĞIN İÇİN, YASAMAK, YANİ AĞIR BASTIĞINDAN. 1947 (2) *** DİYELİM Kİ, AĞIR AMELİYATLIK HASTAYIZ, YANI, BEYAZ MASADAN BİR DAHA KALKMAMAK İHTİMALİ DE VAR DUYMAMAK MÜMKÜN DEĞİLSE DE BİRAZ ERKEN GİTMENİN KEDERİNİ BİZ YİNE DE GÜLECEĞİZ ANLATMAN BEKTAŞİ FIKRASINA, HAVA YAĞMURLU MU, DİYE BAKACAĞIZ PENCEREDEN, YAHUT DA YİNE SABIRSIZLIKLA BEKLEYECEĞİZ EN SON AJANS HABERLERİNİ. *** DİYELİM Kİ, DÖVÜŞÜLMEYE DEĞER BİR ŞEYLER İÇİN, DİYELİM Kİ, CEPHEDEYİZ. DAHA ORDA İLK HÜCUMDA, DAHA O GÜN YÜZÜKOYUN KAPAKLANIP ÖLMEK DE MÜMKÜN. TUHAF BİR HINÇLA BİLECEĞİZ BUNU, FAKAT YİNE DE ÇILDIRASIYA MERAK EDECEĞİZ BELKİ YILLARCA SÜRECEK OLAN SAVASIN SONUNU *** DİYELİM Kİ, HAPİSTEYİZ, YASIMIZ DA ELLİYE YAKIN, DAHA DA ON SEKİZ SENE OLSUN AÇILMASINA DEMİR KAPININ. YİNE DE DIŞARIYLA BERABER YASAYACAĞIZ, İNSANLARI, HAYVANLARI, KAVGASI VE RÜZGARIYLA YANI, DUVARIN ARKASINDAKİ DIŞARIYLA. *** YANİ, NASIL VE NERDE OLURSAK OLALIM HİÇ ÖLÜNMEYECEKMİŞ GİBİ YAŞANACAK...

Mektubunda,gözümde tütüyor demişsin şimdi, Bir ucu denize uzanan dar sokağımızın, Arnavut kaldırımları bile, Hatta,hacı İsmail efendinin tahta kepenkli bakkal dükkanı, Hangi zat-ı muhtereme ait olduğunu pek bilmediğimiz, Önünden her geçtiğimizde,o küçücük ellerimizi açıp, Dualar ettiğimiz türbe, Arka mahallenin çocuklarına, Paçalı güvercinler sattığımız o günler, En sevdiğimiz oyundu hatırlar mısın körebe, Demek ki,demirci Rüstem”in oğluna verdiler sonunda Şükran”ı, Hala oynuyor mu demişsin iki film birden, Birinde Ayhan Işık başrollerde, Bana kalsa değil bir satırı, Yazmazdım ya sana tek kelime, Yaz diyor, bende yazıyorum işte, Annen,yani makbule teyzenin hatırı, Aslında küfür kafir gelse de dilime, Bilirsin; ta okul yıllarından sevmemiştik birbirimizi, Kırgınım sana,hani şimdi tutup, Nereden çıktı demeyesin bu mektup, Selam kelam etmemişsem sebebi malumundur, Ha,sonra biz senin kadar mürekkep yalamadık hani, Lafa nerede başlanır.nerede biter, Bırak mektupta,biz sevdiğimize bile süslü laflar edemedik hiç, Neyse,bilmem haberin var mı? Memduh amcayı,yani babanı kaybettik, Ne vakit hal hatır sormaya gittiysem size, Hep kapı önünde bulurdum, Karşı yola doğru dururdu öylece solgun yüzü, Gelmez diyordu,gelmez bu dürzü, Senin anlayacağın gözleri açık gitti rahmetlik. *** Annen sakın duymasın diyorsa da,Salih, Benden söylemesi,annen geçenlerde evi tefeci tahir”e sattı Babanın birikmiş borçlarını öylece kapattı, Hani; doktor,hastahane,ilaç falan, Olsa olsa şimdi kefen parasıdır elinde kalan, Bi ara, bi sor ulan, Bu nasıl bir nefret ki hala bitmedi, Ulan Salih,ulan Salih, Yoksa ciğerini oralarda itler mi yedi, Bir mektup yaz,bir şeyler karala, İstersen kız bağır,binbir küfür sırala, Ne dersen de işte, Zannedersem,annenin de gözleri açık gidecek bu gidişle. Adresini Sarı Tijen”den aldım, Önceleri yok,mok dedi,yemin billah, Neyse imana geldi, Bakma sen sarıdır,marıdır,yine de iyidir. Bak Salih,lafı fazla uzatmayacağım, Geçenlerde sahilde ki bizim kahvede, Adaşın Salih,kirkor amca,kasap Nedim, Dört kol pişti atıyorduk ki; Mahalleden bir ufaklık,nefes nefese; Makbule teyze,Makbule teyze, Bir koşu vardık ki, Çoktan Çapa”ya kaldırmış Sarı Tijen, İlaç,serum,oksijen, Korkma,mahalleli aramızda toplayıp masrafları ödedik, Helali hoş olsun, Makbule teyzenin az mı su böreğini yedik. Bir ara doktor dışarı çıkıp, Başını iki yana sallayıp,haber verin dedi, Kimi,kimsesi yok mu? Hep bir ağızdan var dedik, var biziz kimi kimsesi,, Ulan Salih,ulan Salih ciğerini yoksa oralarda itler mi yedi. *** Dün gece sıra bendeydi,bendim başında bekleyen, Bir ara gözlerini açtı, Elini tuttum,gözlerine takılıp kalmış yaşları usulca sildim, Yastığın altından küçük bir torba çıkarıp; Al sende kalsın yavrum,kefen param, Hani,yarın emri hak olursa dedi, Öyle bir sıkmışım ki yumruklarımı, Öyle bir vurmuşum ki duvara, Küfürün adına günah demişler ha,tövbe.tövbe, Ulan Salih,ulan Salih,hani bir elime geçsen kazara. *** Kış diyor mevsim,gelmeye kalkmasın, Hele bir gelsin bahar yaz, Sen yine de iyi olduğumu yaz, Nasıl da tevekkel,nasıl da teslim kaderine, O an var ya,o an sanki kör bıçaklar soktular en derine, Yüzünü cama döndü, Biliyordum ki ağlıyordu, Elinin tersiyle yüzünü silerken, Dağlar başına oğul, Gelen yaşıma oğul, Sana umud olanın, Toprak başına oğul, Kış diyor mevsim,gelmeye kalkmasın, Hele bir gelsin bahar yaz, Sen yinede iyi olduğumu yaz, Son kez gözlerini aralayıp, Salih”im dedi,Salih”im, Annen sana Salih”im dedi de, Sen,bi daha anne diyebilecek misin? Anne ben geldim kapıyı aç, Anne karnım aç, Başım kaşınıyor anne, Başımı kaşı, Anlat diyebilecek misin masal anne, Hani yarım kalmıştı ya dünkü; Yok Salih yok, Sen,sen bi daha hiç anne diyemeyeceksin! Annen,annen ÇÜNKÜ….

Adı Gül'dü Gülleri severdi en çok Güldü mü güller açardı gül yüzünde Güllerle bölüşürdü yalnızlığını Hep gül beklerdi sevdiğinden Bir de 'gül mevsimini' takvimlerden Bir gül kokusuna Bir de 'gül reçeline' dayanamazdı Hep güller kurutmuştu Hayatının en hazin sayfalarında Hep gülerek büyütmüştü sevdasını Ve her sabah Bir gül gibi bırakırdı tebessümünü sofraya Tıpkı sımsıcak bir ekmek gibi Ahşap bir evin avlusunda Mis kokulu gülleri derlerdi Ve bütün sırlarını sadece güllere söylerdi Ne zaman bir haksızlık görse Kanayan bir gül gibi Ahh bu dünyada Gülü gülle tartsalar derdi *** Ne okur ne yazardı Ağlasa gülleri sular Gülse gülleri okşardı Ama ne zaman içli bir şarkı duysa Güllere bakar uzun uzun dalardı *** İşte öyle bir çiçekti Şiirimin ucunda gülden bir kalemdi İşte o kadın Benim annemdi. *** Bir bilseniz Ne güller yeşertti hayatın dikenlerinden Dökerek gözyaşını Ve şimdi O güller süslüyor onun mezar taşını...

BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetle Sana ibret gerek ise gel göresin bu sinleri Ger taş isen eriyesin bakıp göricek bunları *** Şunlar ki çoktur malları gör nice oldu halleri Son ucu bir gömlek imiş onun da yoktur yenleri *** Kani mülke benim diyen köşk ü saray beğenmeyen Şimdi bir evde yatarlar taşlar olmuş üstünleri *** Bunlar eve girmeyeler zühd ü taat kılmayalar Ol beyliği bulmayalar zira geçti devranları *** Kani ol şirin sözlüler kani ol güneş yüzlüler Şöyle gaib olmuş bunlar hiç belirmez nişanları *** Bunlar bir vakt beyler idi kapıcılar korlar idi Gel şimdi gör bilmeyesin mey kangıdır ya kulları *** Ne kapı vardır giresi ne nimet vardır yiyesi Ne ışık vardır göresi dün olmuşdürür günleri *** Bir gün senin dahi Yunus benim dediklerin kala Seni dahi böyle ede nitekim etti bunları

Garibin anası pencerelerden Yanık türkülerle yollara bakar İncecik yüzünde her akşam üstü Çizgi çizgi nokta nokta bir efkar. *** Fakirin anası her sabah sessiz Ağlar çocuğunun aç çıplak durduğuna Elleri koynunda kalır çaresiz Bin pişman doğduğuna,doğurduğuna. *** Mahkumun anası susar konuşmaz Suçu kendisinde sanır. Kaçar insanlardan aydınlıklardan Duvarlara bile baksa utanır. *** Açılsa üstüm biraz,duyar da gece yarısı Kalkar yatağından gelir Bir mübarek el usanır yorganıma usulca Bilirim anamın elidir. *** Bir merhamet bir sıcaklık bir gurur Yavrum diyen sesinde Ve huzurun günde beş vakit nabzı vurur Beyaz tülbentinde,seccadesinde. *** Karımın anası anama benzer Öylesine yakın duygulu ince. Özü sözü bir,yayla gözesi kadar berrak Oturtacak yer bulamaz çıkıp yanına gidince Yüreği destanlar gibi sımsıcak. *** Ve alnım açıksa,başım dikse Dirliğimiz varsa,mutluysam Yüzüme gülüyorsa böyle bu şehir. Bir beyaz zambak gibi pırıl pırılsa yavrum Ve yavrumsa herşeyi bana sevdiren bir bir Bu mutluluk bu düzen bu bitmeyen aydınlık Anasının yüzü suyu hürmetinedir.

Sirkeci’den tren gider, Ona giden verem gider. Bir kampana çalar, analar ağlar. Oğuuul, oğul! Çocuklar öksüz, gelinler dul. Sirkeci’den tren gider, Evim barkım viran gider. Sirkeci’den tren gider, Varım yoğum, törem gider. Sirkeci’den tren gider, Bir yaldızlı Kur’an gider. Burada ezan var, orada çan, Her sabah çınlar tepemizde, Uyaan, uyaan, uyan!

Birinde Eşref Kolçak,Pervin Par, Küçük,yeşil şişeli gazozlarını özledim demişsin, Yazlık sinemaların, Her akşam eve sarhoş dönen bıçkın Rıfat”ı, Ayşe teyze kızıyor mu hala, Bahçesinden erik çalan çocuklara, Saçları briyantinli delikanlılar yine toplanıyor mu önünde? Kız lisesinin, Papazı hala bizim mahaledemi oturuyor Surp Ağopyan kilisesinin, Acaba Devam ediyor mu yine radyoda, Yurtlan sesler korosu, Hatırlar mısın demişsin,Muzaffer Sarısözen”i,Şemsi Yastıman”ı, Nasılda gülerdik,Orhan Boran”ın Yukisine, Ya Piraye hanım,yine akşamları ud çalıyor mu verandasında, Öyle özledim ki bilemezsin,Haliç”e buğday taşıyan, Mavnaların yanaştığı kırık dökük tahta limanı, Yaşıyor mu hala,o güleç yüzlü, Cumalara gidiyoruz diye elimize akide şekeri sıkıştıran, Mahallemizin imamı, Ha sahi,Zehra teyzenin evlendi mi ortanca kızı, Kaç çocuğu var? Vallahi Sebebi yok,öylesine aklıma geldi, Galiba siyahtı saçları, Gözleri çöl ahusu gibi, Hani yağmurda toprak kokusu gibi, Ne kadar,ne kadar güzeldi, Hatırlar mısın demişsin mektubunda, Ah,Salih kardeşim Ah, Bunca zamandır sana cevap yazmamamın sebeb-i mahsusu, Bir yok oluşu nasıl anlatırım korkusu, Ne yazlık sinemalar kaldı buralarda, Ne hacı İsmail efendinin tahta kepenkli dükkanı, Kime ait olduğunu bilmediğimiz türbenin yeri şimdi banka, Eskiyi hatırlatan bir sizin ev kaldı,anlayacağın, Ayhan Işık çoktan öldü, Pervin Par”ı bilmem ama, Neyse ki Eşref Kolçak yaşıyor hala, Bak,duyuyor musun? , Bu gece mehtap sinemasında diye bağıran Ve gittikçe uzaklaşan bir çocuğun cılız sesini, İki film birden,iki film birden, Bu gece,Mehtap sinemasında iki film birden, *** Sahi sende duyuyor musun?