Usta be! Sen hiç aşık oldun mu? Hani ayakların yerden kesilir Hani aklını kafatasında tutamazsın ya Hani mantıksızlaşır Hani anlamsızlaşır Ama onsuzlaşamazsın ya Hiç oldun mu usta? *** Olmuşsun gibi be usta, olmuşsun Yoksa bu saçlar bu kadar ağarıp Bu gözler bu kadar dolup Ve sen bu kadar susamazsın *** Usta be! Sen hiç yalnız kaldın mı? Bir başına, tek başına, aç, açıkta Rutubet sinmiş duvarların arasında Pembe hayallere dalıp hanlar, hamamlar yaptın mı? *** Ve uyandığında var gününde her yanına çarpanları Dar gününde mumla aradın mı hiç? Anladım, aramışsın be usta, aramışsın *** Ya usta! Sen hiç korktun mu? Karanlıktan, yalnızlıktan Benim gibi yüksekten veya uçmaktan korktun mu? *** Gülerken ısıran yüzden, iltifatla iğne sokan sözden Güzel bakmayı keşfeden kem gözden korktun mu be usta? *** Sen hiç şöhret oldun mu be usta? Hani üstünde ateşten bir gömlek İçinde esirmişsin gibi bir sen Çırılçıplak, savunmasız Hiç oldun mu be usta? *** Anladım, konuşmayacaksın be usta Ama ben anladım usta